IJs smelt steeds sneller. Hoosbuien die eens in de zoveel eeuwen horen voor te komen, volgen elkaar op. Het aantal overstromingen is sinds 1950 vervijftienvoudigd, het aantal bosbranden verzevenvoudigd en extreme temperaturen vertwintigvoudigd, terwijl het aantal doden als gevolg van droogten vertienvoudigd is. U leest hierover in aflevering 11 van het artikel ‘De race van ons leven’ in de rubriek Ontwrichting. Zie ook opwarming en concurrentie in de natuur. Meer over ijssmelt leest u bij smelten. Hier nog even kort de drie belangrijkste smeltplekken. In 2019 verloor de Groenlandse ijskap maar liefst 532 miljard ton aan massa. ‘De ijskap van Groenland is hoogstwaarschijnlijk gedoemd,’ meent de fysisch oceanograaf Sybren Drijfhout (KNMI en UU) in aflevering 4 van het artikel ‘Weten, doen, hopen – actie en grondhoudingen’ in de rubriek Ontwrichting. Aan de Zuidpool doen afbrekende ijsplaten het landijs sneller naar zee stromen, terwijl de grote delen van het binnenland die onder de zeespiegel liggen, vol dreigen te lopen. In de Noordelijke Poolzee was het kleinste oppervlak van het ijsdek over de jaren 1979-1990 6953 km², maar van 2011-2019 was het 3834 km². En rond 2050 zuigt de donkere poolzee de warmte op die nu nog door het ijs weerkaatst wordt: goed voor een equivalent van 150 miljard ton extra koolstofuitstoot. Alle drie verschijnselen vormen kantelpunten. (Zie voor een korte inhoud van de hele serie ‘Kroniek van een aangekondigde zelfmoord’ is een serie van vijf artikelen over het klimaat in de rubriek Ontwrichting op Ecopedia klimaatontwrichting in drie standen.