Sir John Bagot Glubb (1897-1986) meende dat de geschiedenis van wereldrijken steeds een boog volgt die bestaat uit een vast aantal fases of tijdperken. Twee onverbiddelijke krachten drijven volgens Glubb deze beweging voort. Ten eerste creëert – analoog aan ecologische successie – elk tijdperk socio-economische condities die bevorderlijk zijn voor de opkomst (emergentie) van het volgende tijdperk. Ten tweede groeit daardoor elke nieuwe generatie op in gewijzigde omstandigheden, wat een gewijzigde manier van denken en handelen cultiveert. De uitkomst is een positieve terugkoppelingslus waarin veranderde materiële omstandigheden mentale veranderingen voortbrengen, die weer meer verandering in materiële zin meebrengen, wat weer mentaal doorwerkt, enzovoort. Totdat de beschaving in decadentie terecht komt en ineenstort. Zie hierover aflevering 10-13 van het artikel ‘Catastrofologie’ in de rubriek Ontwrichting.