‘We worden nu, meer dan ooit, niet meer met zomaar één eschatologische bedreiging geconfronteerd, maar met een menigte bedreigingen tegelijkertijd die als kantelpunten kunnen optreden, wat leidt tot onomkeerbare planetaire verandering.’ Zo luidt de zesde stelling van Srecko Horvat in het artikel ‘Na de apocalyps’ in de rubriek Ontwrichting (aflevering 7). Eschatologie wordt, net als ‘openbaring’, vanouds vaak in één adem genoemd met het woord heilsleer. Het gaat om ‘de leer der laatste dingen’, een ‘eindtijd’, alleen komt het ‘beloofde rijk’ er nu niet, maar sterft de mensheid en al het andere leven op aarde. We hebben daarom een nieuwe eschatologie nodig. We dienen allereerst de complexiteit en verbondenheid van een veelvoud aan eschatologische bedreigingen te begrijpen, maar de bedreigingen worden steeds meer ‘supraliminaal’ – niet te bevatten. Dit item wordt voorafgegaan door apocalyps ‘normaliseren’ en gevolgd door uitsterven is ‘supraliminaal’.