In het artikel ‘Een @ndere kijk op geld’ in de rubriek Ethiek, het tweede in de serie Ons geld, @nder geld, gaat het om te beginnen over onze manier van kijken. Velen kijken om het beeld dat ze al hebben te bevestigen, maar missen daarmee vaak de werkelijkheid (aflevering 1). Wij zullen in elk geval nooit duurzaamheid scheppen als we in het huidige financiële systeem blijven zitten. Dat moeten we leren zien. Wat er gebeurt rond de tovenaarsleerling kunnen we, met wat goede wil, als een allegorie voor geld zien, waarbij ons gebrek aan een vooruitziende blik ons naar een crisissituatie leidt. Dat is begonnen bij de factormarkten zoals Van Bavel ze beschrijft (zie ook aflevering 18 van het artikel ‘Catastrofologie’, in de rubriek Ontwrichting). Geld wordt bezit en leidt tot de opkomst van marktelites die feitelijk de baas zijn. Er is geen tovenaar die dit recht zet (aflevering 3). Het wordt vervolgens een wisselwerking tussen de macht van de overheid en de macht van de financiële sector, waarbij voortaan de bank (als tovenaar) altijd wint. Zie behalve aflevering 4 ook het machtsvierkant. Deze lezing van het geldsysteem wordt verwoord in het ‘officiële paradigma’ dat besproken wordt in aflevering 5. Dit verhaal over geld, dat een solide basis vindt in de fysieke werkelijkheid, werd echter steeds minder waar met het doorknippen van de band ertussen. Als de overheid de betaling van belastingen in bankgeld aanvaardt legt dit eenvoudig de macht bij de banken. De overheid moet daarbij dan haar ‘huishoudboekje op orde houden. Maar als overheid daartegenover zelf de uitgever van de munt zelf is, zal de overheid machtig worden’. In dit fiatvaluta-paradigma (aflevering 6 en 7) is de rol van de banken nog steeds groot, maar ligt de feitelijke macht bij de soevereine regering. Zij geeft immers waarde aan de valuta. Door te kiezen welke betaalmiddelen zij waarde wil geven kan een regering de aard bepalen van de inspanning die haar burgers moeten leveren, of de soorten gedrag die ze moeten vertonen om deze betaalmiddelen te verkrijgen. Deze conclusie is van cruciaal belang voor het ontwerp van door de overheid geïnitieerde monetaire oplossingen. De overheid doet hier intussen niets mee. Beide paradigma’s hebben een beperkte blik. Als je switcht van macro naar micro, komt er nog een heel ander paradigma in beeld (aflevering 9). Met uitschakeling van bepaalde functies en inschakeling van andere kan geld zich meer gaan gedragen als alle eindige dingen, ecologisch verantwoord worden. In aflevering 10 wordt het revolutionaire van @nder geld verder uitgewerkt (het verschil tussen macht en autoriteit), maar echt behandeld wordt het in het vierde artikel van de serie: ‘Een booster voor de lokale economie’.