Industrie is zowel een structuur als een dynamisch principe. Daarom is het industriesysteem meer dan de som der delen (de ondernemingen). De staat is er afhankelijk van, wat niet goed is voor het oplossen van problemen. De aard van wat je het kapitalistisch systeem van na de tweede wereldoorlog zou kunnen noemen, wordt beschreven in aflevering 4 van het artikel ‘Te laat – de hinder van kolossale barrières’ in de rubriek Ontwrichting. De kenmerken staan in een noot. Waarom groei (en consumptie) en het daarmee gepaard gaande energieverbruik maar doorgaat is het onderwerp van aflevering 5. Het geld dat we nu hebben – met de eigenschappen van de Euro dus – is funest voor duurzaamheid. Dit is het thema van aflevering 6. Aflevering 7, 8 en 9 behandelen de (absolute) ontkoppeling van het verband tussen economische groei en energieverbruik, een onmogelijke opgave. Het gaat hier om de berekeningen van Tim Jackson. Het idee van groene groei is een fata morgana. Ontkoppeling komt nog veel uitgebreider aan de orde in het artikel ‘Ontkoppeling ontrafeld’ in de rubriek Economie. De meer sociale, coöperatieve economie van de jaren 1960-70 wordt beschreven in aflevering 10. Onze positie om de klimaatcrisis te voorkomen was toen veel beter. (De pensioenfondsen raakten in de ontwikkeling die volgde van lieverlee volkomen gebonden aan economische groei.) Dat het parasitaire superkapitalisme het milieu nu fataal dreigt te worden, wordt intussen breed gedeeld. Daarover meer in aflevering 5 en 6 van het artikel ‘Weten, doen, hopen – actie en grondhoudingen’ in de rubriek Ontwrichting.