‘De apocalyps is altijd een semiotische machine. Rampspoed brengt betekenis voort. Betekenis brengt vaak rampspoed voort. Mensen en de planeet zijn zo nauw met elkaar verbonden dat het niet langer mogelijk is om een duidelijk onderscheid te maken tussen de biosfeer en de semiosfeer.’ Zo luidt de derde stelling van Srecko Horvat in het artikel ‘Na de apocalyps’ in de rubriek Ontwrichting (aflevering 4).

De ‘semiosfeer’ is de sfeer van de betekenisgeving. Catastrofale gebeurtenissen brengen altijd betekenis voort en veranderen in verhalen. Horvat beschrijft hoe we de controle kunnen krijgen over de betekenis teneinde op de ‘openbaring’ van het einde te reageren. Vaak leidt de semiosfeer, en dus de menselijke subjectiviteit, tot een heersend gevoel van vrees, angst, depressie, hopeloosheid en een specifieke vorm van melancholie. Dit item wordt voorafgegaan door apocalyps als openbaring en gevolgd door post-apocalyptische melancholie.