In de Volkskrant van 22 december 2018 zegt Oxford-econoom Rick van der Ploeg het volgende over de klimaatplannen die een kooldioxideheffing afwijzen:

‘De vervuilende industrie glipt er in de nieuwe klimaatplannen listig doorheen. Dit is rampzalig beleid. Een truc van de vervuilende bedrijven en misschien ook wel van CDA en VVD. Het lijkt heel wat, maar ondertussen doen ze niks. Het idee is dat de staalindustrie, cementbedrijven en andere vervuilende ondernemingen geld krijgen om te vergroenen. In ruil daarvoor moeten zij met eigen plannen komen om hun CO2-uitstoot terug te dringen. Gebeurt dit onvoldoende, dan volgt een boete. Dat lijkt een slimmigheidje, maar het is ontzettend omslachtig. Het wordt namelijk onmogelijk om alle bedrijfsplannen goed te controleren, je zet de deur open voor lobby’s en vriendjespolitiek en het vergt een enorme bureaucratie. Maar het ergst is dat we nu in plaats van een heldere, efficiënte aanpak weer een peperdure subsidie krijgen.’

De Volkskrant vraagt aan Van der Ploeg: U prees het kabinet onlangs in een advies een CO2-belasting aan. Waarom?

‘Wie het echt menens is met het terugbrengen van de CO2-uitstoot met 49 procent in 2030 ontkomt simpelweg niet aan zo’n prijsprikkel. Zo’n maatregel kan al gauw tien keer zo goedkoop uitpakken als subsidies uitdelen. En door dit nu aan te kondigen, weet het bedrijfsleven waar het aan toe is. Die bakken subsidiegeld voor het bedrijfsleven worden straks opgehoest door Jan met de pet, via de energietaks en andere belastingverhogingen. Een CO2-prijs is niet alleen goedkoper, je kunt met de opbrengst hele mooie dingen doen. Bijvoorbeeld CO2-dividend uitkeren aan huishoudens met lage inkomens. Of de inkomstenbelasting verlagen. Dan krijg je wél een breed maatschappelijk draagvlak voor klimaatbeleid. Deze aanpak stimuleert op geen enkele manier dat bedrijven gaan innoveren of concurreren. Het houdt de gevestigde orde in stand. Terwijl er misschien wel nieuwe ondernemingen zijn met veel groenere technologieën. Hier wordt een enorme subsidiemachine opgetuigd, met een enorme bureaucratie, en tegelijkertijd wordt het invoeren van een prijsmechanisme voor CO2-uitstoot onacceptabel verklaard.’

Rick van de Ploeg sluit af met de opmerking: ‘Hoe kan het dat uitgerekend de VVD zo’n communistisch beleid steunt?’